Wchodzisz do pokoju pustego jak lalka bez duszy. Słyszysz ciszę. Ni śmiechu, Ni płaczu, Ni złości... tylko ciszę.

Nie przeraża Cię to. Bo wiesz, że tylko spokój może Cię uratować. 

Na ścianie wisi portret, kobiety z psem, depczesz po perskim dywanie, puszystym w kolorze jaśminu. Dumasz nad tym co tu robisz, jak to się stało, że znalazłaś się tu?

Czujesz nieład w kolanach, uważasz, że najrozsądniej byłoby opuścić pusty, obcy pokój, kierujesz się ku wyjściu, lecz drzwi zamknięte.

Zostajesz sama.

Sama, bez żadnych pomysłów na ewakułację. Mogłabyś wyjść oknem, lecz wysokość eliminuje tą alternatywę.

Usiadłaś i zaniosłaś się płaczem.

Pokonała Cię twoja słabość, szczerząca się teraz w jednoznacznym, złowrogim uśmiechu.Szydzi z Ciebie.

Rozumiesz już, że to ona zapędziła Cię w pułapkę?

Czy masz, świadomość, że uciec z niej możesz tylko TY?

Nie myśl, że to trudne. Nie myśl, że może Ci się nie udać.

Nie poddawaj się.

Szepnij, Szepcz do samej siebie, niech strach nie paraliżuje twych szarych komórek, to żaden wstyd szeptać, bo i tak jesteś sama ze sobą, ale tylko na chwilę.

Spróbuj się podnieść!

Próbujesz?

O tak! Właśnie tak! Widzisz, potrafisz!

Teraz szepnij, najciszej jak potrafisz - Jestem silna, będę silna, odnajdę swe szczęście i nikt i nic nie będzie w stanie mi już go odebrać - pokonaj swą słabość myśleniem, tylko i wyłącznie pozytywnym, już nadeszła ta chwila.

Na Co więc czekasz Dziewczynko?

No już działaj! Nie pozwól mu niszczyć swoich wartości, twoim celem jest w nie na nowo uwierzyć, lecz wcześniej poznać.

Już nigdy nie odczujesz samotności, tylko uwierz. Wiara czyni cuda. Tak mi mówiono i ja wierzę.

Nie kieruj się tym co podpowiadają ci inni, lecz tym co podpowiada ci serce.

To klucz do wyjścia, z każdego pustego pokoju, a zarazem klucz także i do wejścia, tym razem nie do pustego, lecz pełnego pomieszczenia, tego, w którym ty odnajdziesz siebie i swoje marzenia, zgubione wcześniej gdzieś w przestrzeni.

Uwierz w te słowa.

Podsuwa je tobie nikt inny niż twoje własne sumienie.

Cyśka