Dziś postanowiliśmy odnaleźć i uruchomić wehikuł czasu skrzętnie ukrywany w najgłębszych piwnicach OLPI i cofnęliśmy się do roku 1997. Mieliśmy w tym jeden konkretny cel: Poznać przodka The Olpi. I tak wpadliśmy na drzemiący  między półkami szkolnej biblioteki  „Kfas”- Czyli papierowego kuzyna naszej e-gazetki. Pomysł na „Kfas” narodził się w głowie jednego z uczniów, to właśnie on, lub ona, nadali tę tajemniczą nazwę kilkustronicowej gazecie-pierwszej w historii naszej szkoły. Pisać do „Kfasu” mógł każdy, stała redakcja zbierała się w jeden, określony dzień tygodnia i wspólnie opracowywali teksty napływające do redakcji. Nie było łatwo, jak powiedział nam Pan dyrektor redakcja wkładała dużo pracy w to, żeby „Kfas” istniał. Uczniowie niechętnie zostawali po lekcjach żeby pracować nad artykułami, czasem zostawały tylko dwie osoby które niezrażone małym zainteresowaniem mediami szkolnymi dzielnie pracowały nad gazetką. „Kfas” kosztował 50gr i wcale nie po to, żeby zwrócić część kosztów. Po prostu ogólnodostępna gazetka często trafiała w nieodpowiednie ręce i lądowała w koszach na śmieci. Kfas wydawany był nieregularnie, jeśli redakcja zebrała odpowiednią ilość materiału wypuszczała gazetę w obieg. Aż nadszedł dzień, w którym „Kfas” nigdy więcej nie został wypuszczony na szkolny korytarz. Dlaczego ? Nie wiadomo. Pan Piotr Bogdanowicz uważa, że zawsze, nawet w przypadku elektronicznej wersji gazetki szkolnej należy liczyć się z tym, że może przestać ona istnieć. Gazetę tworzą ludzie, ludzie się zmieniają, zmieniają zainteresowania, odchodzą lub zapominają. Przyszłość The Olpi też nie jest pewna, jednak świeża krew która napływa do ciała naszej szkoły zawsze daje nadzieję, że będą podtrzymywać tę tradycję jak najdłużej. Porównanie szkoły do ciała należy do naszego dyrektora. Uważa on, że na szkielet szkoły składają się lekcje a szkielet zakrywa dobrze widoczna skóra którą tworzą takie rzeczy jak szkolne gazetki której każdy uczeń lub uczennica może oddać kawałek siebie przez swoje myśli i słowa. Po uzyskaniu tych wszystkich informacji z przeszłości wróciliśmy do roku 2011 i zrobiliśmy krótką sondę. Pytanie brzmiało : Wolisz wersję elektroniczną szkolnej gazetki (The Olpi) czy tradycyjną, wydawaną na papierze (Kfas) ? Odpowiedzi rozłożyły się po równo. Na początku The Olpi miało ogromną przewagę, jednak papierowy Kfas w ekspresowym tempie dogonił naszą gazetę wyrównując wyniki sondy. Często powtarzało się zdanie, że papierowa gazeta jest lepsza, bo można z nią usiąść w fotelu, zachować na pamiątkę i po prostu jej dotknąć. Natomiast osoby popierające wersję elektroniczną uważają, że tym sposobem docieramy do większej liczby odbiorców, nie tylko pośród uczniów OLPI promując w ten sposób siebie samych, swoje teksty i oczywiście naszą szkołę.

                                                                                                                                         Marta Komassa

Jakub Zaród