Podeszła do Blanki i zbadała jej puls.  Żyła. Zaczęła przeszukiwać szafki przy biurku. Nie zrzucała książek ale czuła i słyszała, że ktoś jest między nimi. Tego nie da się nauczyć, to trzeba w sobie odkryć, spróbować, znaleźć. Znalazła pudełko po cygarach z wyciętymi otworami. W całej szafce śmierdziało alkoholem.  Otworzyła pudełko. Była tam na wpół żywa wróżka. Wyraźnie służyła za zabawkę u prezesa tej "poważanej firmy".  Wyjęła ją. Zapach alkoholu ocucił Blankę. 
-Żyjesz?
- Tak, - powiedziała potrząsając bolącą głową.-znalazłaś ją?
- Tak, - pokazała jej zawartość pudełka, a w nim malutką, drobną blondynkę.
 - O nie...- Blanka dodała z przerażeniem rzuciła się w wir poszukiwań zrzucając kolejne książki i puchary, zdjęcia Klara podeszła do niej. Na policzkach Blanki błyszczały łzy, a w oczach było widać zarazem złość i bezsilność. Czarnowłosa położyła rękę na jej ramieniu. Rozpłakana blondynka osunęła się na podłogę. Łzy popłynęły jej po policzku.  Uspokoiła się. Szukały dobre  pół godziny, przeszukały wszystko.  Znalazły drugą za książkami w tajnej skrytce,  w szklanej gablocie zaprawioną w formalinie sprowadzonej z zagranicy i ubraną w skąpą białą sukienkę.  Zostawiły ją do wglądu policji na biurku przy prezesie i wezwały policję z pobliskiej budki telefonicznej.  Zadbały o odpowiednie odciski palców i możliwości wydarzeń,  które wykluczały ich obecność.
    Wróciły do punktu wyjścia. Blanka patrzyła się beznamiętnie w dal, a łzy spływały jej po policzku. Pierwszy raz od kiedy ją zobaczyła nie widziała jej pogodnego, pełnego optymizmu uśmiechu.
-  Blanko, jaką przysługę wyświadczyła ci ta elfka?
- To przeze mnie zginęła...- łzy lały się strumieniami...
- Nie rozumiem. Niby dlaczego.
- Była wygnańcem, tak jak ta tu...
- Czytałam o tym, chodzi o to, że żaden elf nie może opuścić swojej ojczystej ziemi, chyba ,że dopuści się złamania zasad...    Jakie zasady ona złamała?-  Tokiem myślenia Klary  w tej chwili była czysta ciekawość, po za tym chciała wysłuchać Blanki, czuła ,że to może jej tylko pomóc.
- Tak, dokładnie o to chodzi.  W sumie to już nie istotne, ona zginęła umowa została anulowana. - mówiła zachrypniętym od płaczu głosem, który sam wywoływał łzy w oczach.
- Jaka umowa? - niestety Klara nie była podatna na takie triki.
- Zwyczajna, między człowiekiem, a elfem. Ona uczy mnie swojej magii, a ja w zamian swojej.
- magii elfów mogą używać tylko elfonitanie i  elfki,... elfy. - potrzęsła głową w prawo i lewo, tak samo oczami na znak, "oj tam, oj tam to przecież i tak składa się na jedno.
- No właśnie. Ja miałam dać jej wolność, w zamian za opiekę. Zwyczajnie, pewnego dnia zniknęła, tak jak w "Calineczce" . Tutaj wszystko sprowadza się do bajek. A ja jej szukałam, do skutku, ale za późno ją znalazłam...
- Jeżeli sama odeszła to nie możesz brać na siebie winy. To była jej decyzja.
-  Ale mogłam coś zrobić! Musiałam, chciałam, ona nie musiała.... - Zasłoniła załzawione oczy.
- To była jej decyzja, ...
 c.d.n ...                                                                                                          nadal  Wiatr : )